Przemijanie.

Podziwiasz piękne kwiaty, ich fantastyczne kształty i barwy. Podziwiasz drzewa- obserwujesz jak co roku –wiosną- budzą się do życia, kwitną, owocują, a na jesień ich liście opadają i stają się częścią nawozu odżywiającego  glebę.

Podziwiasz młode zwierzęta- zwinne i zawsze skore do zabawy, widzisz jak szybko rosną, starzeją się, niedołężnieję i odchodzą. Tak samo zachwycasz się dziećmi- wychowujesz je, nie możesz uwierzyć, że stają się dorosłe. Stajesz się dziadkiem lub babcią.

Jedna rzecz jest w tym wszystkim najbardziej fascynująca: zawsze i wszędzie  na świecie panuje harmonia- gdzie nie spojrzysz tam życie istnieje wespół ze śmiercią, która tak naprawdę jest jego niezaprzeczalną częścią.

W naszej cywilizacji ludzie traktują krąg życia bardzo wybiórczo;  składają hołdy młodości, zewnętrznej urodzie i robią wszystko, żeby zatrzymać się na tym etapie, utrzymują swój umysł w iluzji, że ten stan będzie trwał wiecznie, bawią się w Boga i nie zgadzają na  śmierć, którą starają się zepchnąć pod dywan, nie myśleć o niej i nie rozmawiać; ale czy ktokolwiek jest wstanie zatrzymać czas, zmienić kolej rzeczy, pozostać fizycznie nieśmiertelnym?

Gdy zaakceptujesz ten fakt, gdy dostrzeżesz w niej doskonałe piękno i poddasz się tej odwiecznej mądrości, poczujesz ulgę i będziesz potrafił cieszyć się cudem życia na każdym jego etapie.

Pamiętaj : cokolwiek zrobisz, pomyślisz lub powiesz- Życie i tak będzie płynęło własnym, niczym niezmąconym torem- możesz szarpać się i starać mu wyrwać, co i tak nigdy nie nastąpi lub poddać się,  pozwolić  ponieść i w końcu poczuć wolnym.