Interpretacja określenia nerwicy.

Nerwica to choroba myśli. 

Może zinterpretuję to jeszcze dokładniej, nerwica to choroba myśli i emocji, które je wywołują.

 Aby pokusić się na określenie siły zaburzeń lękowych na twój umysł i organizm wyznaczyłam dwa poziomy . Gdy w głowie pojawią się negatywne myśli podszyte  strachem, a ty potrafisz zapanować nad emocjami, to jeszcze nie jest z tobą tak źle.

 Gorzej gdy utożsamisz się z myślą do tego stopnia, że wpadasz w panikę i reagujesz ucieczką.

Muszę w tym miejscu zaznaczyć dobitnie, że nie ma możliwości ucieczki od siebie. Wszędzie gdziekolwiek uciekniesz, zawsze zabierzesz siebie z całym ekwipunkiem,  z myślami i emocjami.

Powinnaś na samym początku choroby odrzucić  myśli,  które inspirują cię do ucieczki przed lękiem. Takie podejście do problemu  nie rozwiąże zaburzeń lękowych.  Będzie tylko pogłębiało stan choroby, bo lęk będzie ci się kojarzył z czymś nad czym nie potrafisz zapanować. Takim postępowaniem utwierdzisz się w przekonaniu, że lęk rządzi twoim życiem, a ty z pokorą mu się poddajesz. Jest silniejszy od ciebie, bo mu na to pozwoliłaś.( W tym momencie nie użalaj się nad sobą i nie twierdź, że twoje lęki  są silniejsze niż u innych. Też tak myślałam w początkach fazach choroby i robiłam z siebie ofiarę, zamiast rozwiązywać problem).

Zdrowy psychicznie człowiek  jest zrównoważony emocjonalnie. W jego umyśle pojawiają się pozytywne i negatywne myśli . Codziennie przez głowę przechodzi tysiące myśli o różnym zabarwieniu emocjonalnym.  Gdy się z kimś pokłóci, jego myśli skierowane są  na mieleniu jednego i tego samego zagadnienia. Pojawiają się też emocje  złości , gniewu. Analizuje słowa, wyciąga wnioski, układa ripostę. Gdy emocje opadną  w jego głowie pojawiają się kolejne myśli związane z dniem obecnym, bądź wybiegają w przyszłość,  czy wspominają przeszłość. 

  Utrzymuje się balans myślowy, który można porównać do szalek wagi,  utrzymujących się  mniej więcej na równym poziomie.  .

Człowiek z nerwicą lękową jest niezrównoważony emocjonalnie.  Zdecydowana większość myśl jest podszyta obawą, niepokojem czy lękiem. Owy człowiek  często utożsamia się z negatywnymi myślami, które wywołują niemiłe emocje, a te z kolei niechciane reakcje ciała fizycznego.

Codziennie wybiega myślami w przyszłość, zadając pytania, które napędzają  strach i podsycają lęk,, Czy stanie mi się coś złego? Czy zemdleję? Czy upadnę? Czy dostanę zawał? .   Wyczekuje w każdej chwili zagrożenia.

Myśli owego człowieka porównam do przejścia pod wiaduktem. Każdy kolejny krok na przód wiąże się z obawą i lękiem,  czy akurat w tej chwili wiadukt się nie zawali. Tak kontroluje siebie i otoczenie, że negatywne emocje sięgają zenitu, ciało fizyczne odmawia posłuszeństwa, a w głowie myśl woła ,, Zawracaj! Ratuj się ucieczką”