Nie rób z siebie ofiary i nie użalaj się nad własnym losem.
Zablokujesz się i staniesz w miejscu.
Małymi krokami włączaj się w życie codzienne.
Raz jest lepszy dzień, raz gorszy.
Czytałam książkę o osobach, które straciły wzrok w latach dzieciństwa.
Jedni radzili sobie dobrze w życiu, a inni ponieśli porażkę.
Zwróciłam szczególną uwagę na ich wspomnienia z dzieciństwa, stosunek bliskich do nich oraz na pragnienia i realizowanie marzeń.
Dużą rolę w życiu niewidomych odegrała postawa osób bliskich.
Traktowali niewidomego tak, jakby był osobą widzącą.
Nie wyręczali go w obowiązkach, nie ograniczali mu swobodnego poruszania się.
Bali się o jego bezpieczeństwo, gdy chciał samodzielnie z białą laską i psem przewodnikiem chodzić po mieście.
Uwierzyli w niego i zaufali mu, pozwalając na swobodne poznawanie otaczającego go świata.
Dzięki temu osoba niewidoma uwierzyła w siebie i swoje możliwości.
Miała takie same pragnienia, jak osoba zdrowa.
Dążyła do nich wytrwale, przekonując siebie, że jest pełnowartościową osobą, która pomimo ograniczeń radzi sobie dobrze.
Inni niewidomi uwierzyli w swoje kalectwo i umieścili je na piedestale.
Bliskie osoby utwierdzały ich w takim przekonaniu.
Wyręczały w codziennych obowiązkach, dając do zrozumienia, że nie poradzą sobie sami w życiu bez ich pomocy.
Taka osoba staje się zgorzkniała, ma pretensje do losu, użala się nad sobą nie robiąc nic w kierunku poprawy swojej egzystencji.
Jest jak bluszcz, który oplata swoimi gałęziami wszystko, co znajduje się blisko niego.
Myślę, że powyższy tekst zrozumiałaś i wzięłaś sobie go do serca.
Pamiętaj licz zawsze na siebie.
Człowiek w mniejszym lub większym stopniu zawsze cię zawiedzie.
Wszystkie narzędzia, które są ci potrzebne do uporania się z lękiem masz w sobie.
Decydujący wpływ na twoje postępowanie ma chęć czynnego uczestniczenia w życiu i dążenie do spełnienia marzeń.
Nie wycofuj się i nigdy nie przestawaj w siebie wierzyć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz